Айни замон, ки равандҳои ҳамгироӣ дар ҷумҳуриҳои собиқ шӯравӣ фаъолона инкишоф меёбанд, кишварҳо дар сиёсат, иқтисод ва фарҳанг забонҳои муштарак меҷӯянд. Бо вучуди ин хамаи моро як чиз муттахид мекунад — ин Галабаи бузург ва кахрамонони умумй мебошад. Маҳз дар бораи онҳост, ки дар бахши ҷадиди «Барои ёдовар шудан» баррасӣ мешавад, ки ба муносибати таҷлили 80-солагии Ғалабаи Бузург дар соли 2025 бахшида шудааст!
Николай Пименович Балакин 20 августи соли 1922 дар кишлоки Самодуровка (холо посёлкаи Белогорноеи райони Волскии вилояти Саратов) дар оилаи коргар таваллуд ёфтааст. Соли 1932 ба ССР Точикистон кучида, соли 1939 мактабро бомуваффакият хатм карда, дар станцияи машина-трактории кишлоки Колхозобод иктисодчй шуда кор кард.
Соли 1941 уро ба сафхои Армияи Сурхи Коргару Дехкон даъват карданд. Хануз дар мохи июли соли 1941 Николай Пименович дар фронтхои Чанги Бузурги Ватанй чангид. Командири ротаи полки тирандозии 120-уми гвардиягии дивизияи 39-уми тирандозии гвардия буд ва рутбаи капитани гвардияро дошт.
Вай шаби 22 ба 23 апрели соли 1945 дар сари як гурух чанговарон аз дарьёи Шпре гузашта, бо хучуми акибгох як кисми немисхоро, ки купрукро посбонй мекард, нобуд кард. 28 апрели соли 1945 вай ярадор шуд, вале то даме, ки захми дуюм гирифт, дар хизмат монд.
Бо Укази Президиуми Совети Олии СССР аз 15 май соли 1946 ба Николай Балакин унвони баланди Кахрамони Иттифоки Советй бо ордени Ленин ва медали «Ситораи тилло» дода шуд.
Баъди ба охир расидани чанг Николай Пименович дар пойтахти ССР Точикистон — шахри Душанбе кор ва зиндагй карда, дар заводи чарм кор мекард.
Акс: аз манбаъҳои кушода
