Шакар душмани маккорест, ки ба ҳаети мо ноаен ворид мешавад ва ба саломатии мо зарар мерасонад. Истеъмоли аз ҳад зиеди шакар метавонад ба фарбеҳӣ, диабети навъи дуюм ва ҳатто мушкилоти системаи дилу раг оварда расонад.
Аммо, шумо аз куҷо медонед, ки сатҳи шакар дар бадан баланд аст? Мутахассисон тавсия медиҳанд, ки ба тағирот дар намуди зоҳирӣ диққат диҳед, ки метавонанд нишонаҳои аввалини мушкилот бошанд. Агар шумо бинед, ки чарбҳо дар минтақаҳои мушкилот шадидтар ҷамъ мешаванд, санҷишҳо арзандаанд.
Ғайр аз он, сатҳи баланди шакар метавонад ксерозро ба вуҷуд орад — пӯсти аз ҳад зиед хушк, ки ноҳамвор, ба хориш, пӯст ва тарқишҳо моил мешавад. Агар шумо бинед, ки захмҳо ва харошидаҳо муддати дароз шифо намеебанд, ин метавонад нишонаи қанди баланд бошад.
Беморони гирифтори диабет низ аксар вақт аз мушкилоти ҳозима, хастагӣ, тағиребии кайфият, ташнагӣ ва пешоб шикоят мекунанд. Ҳамаи ин нишонаҳо метавонанд нишон диҳанд, ки бадан бо сатҳи баланди шакар мубориза мебарад.
Акс: аз манбаъҳои кушода
