Дар айни замон, вақте ки равандҳои ҳамгироӣ дар ҷумҳуриҳои собиқи шӯравӣ фаъолона рушд мекунанд, кишварҳо дар сиесат, иқтисод ва фарҳанг нуқтаҳои тамосро меҷӯянд. Аммо, як чиз ҳамаи моро муттаҳид мекунад — Ин Ғалабаи Бузург ва қаҳрамонони муштарак аст. Маҳз дар бораи онҳо дар бахши нави «Барои ёдовар шудан» бахшида ба ҷашни 80-солагии Ғалабаи Бузург дар соли 2025 сухан меравад!
Николай Аникин 22 январи соли 1919 дар деҳаи Кривая Лука таваллуд шудааст. Аммо таҳсилоти миенаи нопурраро ӯ аллакай дар Сталинабад (холо Душанбе) гирифтааст, дар ҳамон ҷо ӯ дар корхонаи пӯст ҳамчун усто кор карданро оғоз кардааст.
Соли 1939 Николай Аникин ба Артиши Сурх даъват карда шуд. Аз оғози ҷанги Бузурги Ватанӣ дар амалиети ҷангӣ иштирок кардааст.
2 октябри соли 1943 Аникин дар ҳайати гурӯҳи ҷангиени взводи худ Днепрро дар ҷануби Киев убур кард. Гурӯҳ бомуваффақият гузаргоҳҳои минаҳоро аз минаҳо тоза кард ва ҷангиен ба траншеяи олмонӣ шино карданд. Аникин ба ӯ граната партофт, сипас муборизаи шадид оғоз ефт. Дар натиҷа, як гурӯҳи ҷангиен таҳти фармондеҳии Аникин сарбозони олмониро аз мавқеъҳои ишғолкардаи худ берун карданд.
Дар ин ҷанг Аникин шахсан ҳаждаҳ сарбози олмониро нобуд кард. Пас аз ин, ӯ ҷангиенро дар марзи ишғолшуда гузошт ва ба Днепр баргашт. Бо вуҷуди оташи шадиди гитлерӣ, Николай Аникин дар як шабонарӯз сад ҳаштоду се ҷангиро бомуваффақият интиқол дод, ки ба нигоҳ доштани плацдарм имкон дод.
Николай Аникин барои қаҳрамонии худ ба унвони баланди Қаҳрамони Иттиҳоди Шӯравӣ мушарраф гардид. Бо фармони Раесати Шӯрои Олии СССР аз 29 октябри соли 1943 ба ӯ ордени Ленин ва медали «Ситораи Тиллоӣ» бо рақами 2769 супорида шуд.
Соли 1944 Аникин мактаби ҳарбӣ-муҳандисии Ленинградро хатм кард ва ба унвони лейтенанти хурд баромад. Пас аз ҷанг ӯ дар артиши Шӯравӣ хидматро идома дод. Соли 1964 дар рутбаи майор ба истеъфо баромад.
Пас аз нафақа Николай Аникин ба шаҳри Калининград (ҳоло шаҳри Королев вилояти Москва) кӯчид. 18 марти соли 1997 вафот кардааст.
