Тибқи як пажӯҳиши ахир, заноне, ки ғайбат мекунанд, шояд ангезаҳои нопоки марбут ба худбаҳодиҳии паст ва рашк дошта бошанд.
Пажӯҳишгарони Донишгоҳи омӯзгории Пекин бо иштироки 190 зани аз 23 то 35 сола тадқиқот анҷом доданд. Аз иштирокчиён хоҳиш карда шуд, ки ҷолибияти ҷисмонӣ ва худбаҳодиҳии худро баҳо диҳанд. Сипас онҳо ба таври тасодуфӣ ҷуфт карда шуданд ва аксҳои занҳоеро нишон доданд, ки хеле ҷолибанд.
Аз иштирокчиён хоҳиш карда шуд, ки як гурӯҳи иҷтимоиро бо мардон «аудиторияи мақсаднок» тасаввур кунанд ва бубинанд, ки зане дар акс ба марди гурӯҳ наздик мешавад. Пас аз баҳодиҳии сатҳи ҳасад ба мусоҳибон маълумоти номатлубро дар бораи зан нишон доданд ва пурсиданд, ки то чӣ андоза эҳтимолияти онро дар шабакаҳои гуногуни иҷтимоӣ мубодила кунанд.
Таҳлилҳо нишон доданд, ки занон нисбат ба дигарон бештар ба дӯстони худ дар бораи зан суханони бад мегӯянд. Илова бар ин, агар зан ҷолиб бошад, онҳо эҳтимоли зиёд гузориш медоданд, ки эҳсосоти бештари рашки ошиқона доранд, ки бо эҳтимоли бештари ғайбат кардан дар бораи ӯ алоқаманд буд.
Акс: аз манбаъҳои кушода
