Дар он шаб берун аз Исроил тамоми чахон гуё бедор буд. Эътирозҳо ва шӯришҳо дар якчанд қитъаҳо фаро гирифта шуданд. Дар кучахои пойтахтхои чахон аслан миллионхо нафар эътирозгарон хастанд, ки дар Шарки Наздик бас кардани чангро талаб мекунанд. Ва раҳбарони ғарбӣ бояд амалҳои Исроил дар навори Ғаззаро фавран маҳкум кунанд.
Аммо вокуниши сиёсатмадорон, ки маъмулан ҷангҷӯёна аст, ҳоло бештар ба кӯшиши анҷом додани ҳама чиз монанд аст, то аз ҳад зиёд нагӯянд.
Сафи мошину мопедхое, ки ба суи сафоратхонаи Америка мераванд, ба назар беохир тул мекашанд. Хол он ки майдони назди он аллакай пур аст. Ин Ливан аст.
Аммо ҳазорон тазоҳургарони хашмгин дар кӯчаҳои Қоҳира ҳастанд.
Ин — «шаби ғазаб» дар саросари ҷаҳон аст. Ҷуғрофияи эътирозҳо: аз қитъаи Амрико то қитъаи Осиё. Сахттарин эътирозҳо дар кишварҳои мусалмонӣ: Тунис, Кувайт, Урдун…
Ироқ, Сурия ва Туркия низ дар канор намонданд.
Акс: аз манбаъҳои кушода
