Гурӯҳи олимони Донишгоҳи ҷанубии илм ва технология дар Шенҷен, Чин, технологияи пешрафтаи ташхиси фосилавӣ барои муайян кардани он, ки хатҳои дарахтони кӯҳӣ дар нишебиҳо «хазидан» мешаванд. Муҳаққиқон инро ба тағирёбии иқлим марбут медонанд.
Дар байни солҳои 2010 ва 2014, баландтарин нуқтаҳои ҷангал дар кӯҳҳо ба ҳисоби миёна дар як сол 1,2 метр боло рафтанд. Тағйироти калонтарин дар минтақаҳои тропикӣ мушоҳида шудааст – 3,1 метр дар як сол, дар ҳоле ки суръати тағирот дар ҳама ҷо афзоиш меёбад.
Муҳаққиқон тақрибан як миллион километр хатти дарахтонро дар 243 минтақаи кӯҳистонии ҷаҳон пайгирӣ карданд. Баъзан ҷангалҳо бо сабаби фаъолияти инсон ҳаракат мекунанд, масалан, тағир додани истифодаи замин ба ҷойҳои минбаъдаи истисмор. Аммо олимон растаниҳоеро, ки дар қуллаҳои кӯҳҳо ҷойгир шудаанд, яъне аз фаъолияти инсон ҷудо шудаанд, омӯхтанд.
Дар натичаи тадкикот маълум гардид, ки хатти дарахтон то хол бо сабабхои аз назари одамон берун аз нишебихо боло харакат мекунанд. Олимон ба хулосае омаданд, ки растаниҳо ба тағирёбии иқлим чунин муносибат мекунанд.
Акс: аз манбаъҳои кушода
